Masdevallia coccinea

Linden ex Lindley 1846
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothallidinae

 

Foto: © Copyright Greg Allikas - www.orchidworks.com. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Masdevallia coccinea

Synonim: M. armeniaca Williams, M. atrosanguinea Williams, M. coerulescens Williams, M. decora Williams, M. denisonii D'Ombrain, M. harryana Rchb. f., M. laeta Rchb. f., M. lateritia hort., M. longiflora Cogniaux nie Krenzlin, M. militaris Rchb. f. i Warscewicz, M. miniata Williams, M.. roezlii Linden, M. tricolor hort., M. versicolor hort.  

Występowanie:

Kolumbia. Ten gatunek jest szeroko rozpowszechniony we Wschodniej Kordylierze, od okolic Ocana w departamencie Norte de Sandander i na południe do okolic Santa Barbara w departamencie Cundinamarca. Rosną na wysokościach 2440-3600 m w lasach, czasem opisywanych jako rzadkie, i wzdłuż dróg.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 20°C i -3°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 20 mm w styczniu do 91 mm w kwietniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 13,3/7,8°C w styczniu do 14,4/8,0°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: Może kwitnąć w ciągu całego roku, z maksimum przypadającym w maju.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. Hodowcy podają, że podstawowym okresem kwitnienia jest późna wiosna lub początek lata, ale rośliny kwitną z przerwami przez większość roku. Jednak kwiaty pojawiające się poza głównym sezonem kwitnienia mogą czasem być skręcone lub wygięte. 

Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów wynosi 2n = 44.

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to storczyk naziemny o sympodialnym typie wzrostu osiągający 15-40 cm wysokości. Łodyżkowate pseudobulwy u podstawy każdego przyrostu mają 5-10 cm długości. Są one grube, wyprostowane i każda jest otoczona przez 2-3 rurkowate pochewki. 

Liście:

Liście mają 10-30 cm długości, wliczając w to 4-8 cm ogonki liściowe. Wyprostowane liście mają grube, skórzaste blaszki o kształcie wąsko eliptycznym do jajowatego i mają 1,2-3,0 cm szerokości. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 25-60 cm długości. Gruba, wyprostowana szypułka wyrasta przy podstawie ostatnio dojrzałej pseudobulwy. 

Kwiaty:

1 na pęd kwiatowy. Duże, okazałe, trwałe kwiaty wyrastają ponad liście i mogą utrzymywać się przez kilka miesięcy. Kolor płatków okółka zewnętrznego zmienia się od purpurowego do czerwonego, pomarańczowego, żółtego i białego. Płatek grzbietowy ma 2,5-4,0 cm długości, 0,6-1,0 cm szerokości i u podstawy jest połączony z płatkami bocznymi na długości 1,5-2,3 cm, tworząc zakrzywioną, cylindryczną rurkę. Swobodna trójkątna część przy wierzchołku zwęża się w wysmukły, zwykle odgięty ogonek o długości 3-5 cm. Szerokie, sierpowate boczne płatki zewnętrzne mają 5-6 cm długości i są połączone na długości 2,5 cm tworząc szeroką , 2-działkową blaszkę o szerokości 4-7 cm. Swobodne części przy wierzchołkach zakrzywiają się do środka i zwężają, tworząc ostre zakończenia bez ogonków. Płatki okółka wewnętrznego są białe, a warżka i prętosłup są biało-żółte. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina chłodnolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 13-14°C, a średnia temperatura nocy 8-9°C, co daje amplitudę dobową 5-7°C. Z powodu efektu mikroklimatu, maksymalne temperatury w siedlisku naturalnym mogą być nieco wyższe niż podane. Zmienność wysokości siedlisk naturalnych wskazuje, że rośliny mogą zaadaptować się do warunków o 3°C cieplejszych lub chłodniejszych niż podane. 

Światło:

8000-15000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nigdy nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Rośliny rosną najlepiej umieszczone w zasięgu wilgotnego, chłodnego prądu powietrza w pobliżu wylotu zimnego nawilżacza powietrza. 

Podlewanie:

Przez większość roku opady są niskie do umiarkowanych, ale w siedlisku górskich lasów deszczowych jest więcej wilgoci, niż to podają dane pochodzące z niżej położonych stacji klimatycznych. Rośliny w uprawie powinny być stale wilgotne, a pomiędzy kolejnymi podlewaniami powinny tylko nieznacznie przesychać. 

Nawożenie:

Jeśli rośliny rosną w podłożu z mchu torfowca, włókien paproci drzewiastej lub korzeni paproci Osmunda, to należy je nawozić co 3-4 tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Jeśli rosną w podłożu z kory sosnowej, nawożenie powinno być stosowane co 1-2 tygodnie. Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią stosują oni nawozy o wysokiej zawartości fosforu ("bloom booster"), aby pobudzić rośliny do kwitnienia. 

Podłoże:

Te naziemne rośliny są zwykle uprawiane w doniczkach wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem. Na ogół stosuje się korę o drobnej granulacji, często z dodatkami takich materiałów jak pocięty mech torfowiec, perlit i węgiel drzewny. Wielu hodowców zaleca przesadzanie roślin co roku. Przesadzanie powinno mieć miejsce późną zimą lub wczesną wiosną, ale może być również wykonywane w dowolnym czasie pomiędzy jesienią i wiosną, o ile nie koliduje to z kwitnieniem rośliny. 

Wilgotność powietrza:

Brak danych o średniej dla tej lokalizacji. Jednak średnia wilgotność panująca w górskim lesie deszczowym przypuszczalnie przekracza jednak 80% przez cały rok. 

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Podlewanie zimą można w pewnym stopniu ograniczyć, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w warunkach ciemnego, krótkiego dnia typowych dla wyższych szerokości geograficznych. Nie wolno jednak dopuszczać, aby zupełnie wyschły. Jeżeli zmniejsza się ilość dostarczanej wody, należy także zmniejszyć lub wyeliminować nawożenie do momentu podjęcia normalnego schematu podlewania na wiosnę.